Wanneer we het over literatuur hebben, gaat het vaak over de Grote Vragen des levens die door gerenommeerde auteurs behandeld worden. Met dit digitale gedicht wilde ik me eens richten op de kleine vragen; alle vragen die tussendoor langskomen als je een boek leest. Om Grote Vragen tastbaar te maken, moet je erg veel kleinere vragen stellen. Deze vragen zijn veel concreter --soms zelfs alledaags. Maar als je ze allemaal achter elkaar zet, dan worden ze weer net zo ongrijpbaar als die Grote Vragen waar we mee begonnen. Het resultaat is een desoriƫnterend geheel.
SamenstellingHet gedicht op deze pagina is samengesteld uit de vragen die worden gesteld in de proza die online verkrijgbaar is via DBNL: de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren. Om dit gedicht te maken heb ik eerst alle prozateksten gedownload van DBNL. Alle (automatisch gedetecteerde) zinnen die eindigen met een vraagteken, en die twintig of minder woorden bevatten, zijn opgenomen in een overzichtsbestand. Het gedicht bestaat uit acht willekeurige vragen die automatisch ververst worden, in willekeurige volgorde. Door de grote hoeveelheid vragen zie je vrijwel nooit dezelfde tekst.
Willekeurig gedicht door Emiel van Miltenburg. Bronteksten uit DBNL (publiek domein). Achtergrondfoto van de Koninklijke Bibliotheek (KB, Den Haag; publiek domein).